Scroller 12 Αναρτήσεων

Επικαιρότητα:

Museums of Athens

Museums of Athens
Προγόνων Δόξα-Δικά μας Χάλια

Gorgias φλεγόμενος

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
.."Πράμματα για τους Έλληνες έμαθα πολλά" μας είπε. Ο,τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος, αυτοί τόχουνε κιόλας πράξει! Σοφία, γενναιότητα-αλλά μαζί: και φλυαρία άσκοπη, και προδοσία! Εβγαλαν άντρες σπάνιους-αλλά τους σκότωσαν οι ίδιοι! Ειχαν ανθρώπους δίκαιους-αλλά τους εξορίσαν! (Η πολλή αρετή πάντα τους προξενούσε πλήξη!) Γενναίοι-όποτε ξένοι πάτησαν τη χώρα τους-μα μόλις διώχναν τους εχθρούς, συνέχιζαν το σκοτωμό αναμεσά τους ! . . Τι να σας πώ ! . . Πράμματα για τους Ελληνες έμαθα πολλά-μα λίγα μπόρεσα να καταλάβω! . . O Μακρυγιάννης: «παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να φάνε τους Έλληνες και δεν μπορούνε, τρώνε από μας και μένει και μαγιά». Κι όπως λέει ένας φίλος: Παρά τις (αθρησκευτικές ή αν θελετε αγνωστικιστικές) πεποιθήσεις μου, καμιά φορά εύχομαι πάντα να μπορέσω να πειστώ ότι έχω άδικο και να πιστέψω τους συνομιλητές μου. Κυρίως για τους δικούς μου ανθρώπους που τους στενοχωρώ. Όμως ανέκαθεν ήμουν αμφισβητίας και Εικονοκλάστης. Έτοιμος πάντα για τον αντίλογο, πρός εύρεσιν Αληθείας. Έτσι ήταν περίπου αναμενόμενο ότι κάποτε θα ερχόταν και η στιγμή τής θρησκευτικής αμφισβήτησης. Απλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς!». Κι εγώ..επίοης.

Καλώς ήρθατε στο Γοργία+ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ 2010

-

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ

Ακούστε ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ διαβάζοντας

MusicPlaylistRingtones Create a playlist at MixPod.com

15 Ιουνίου 2010

ΑΒΒΑΣ ΦΟΥΡΜΟΝΤ: Ο ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΑΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΣΠΑΡΤΗΣ

Αββάς, Michel Fourmont:  Ο "άνθρωπος" που ισοπέδωσε την αρχαία σπάρτη.
όλες οι ανατριχιαστικές λεπτομέρειες απο την δράση του γάλλου ιερωμένου τον17ο αιώνα μέσα απο αρχεία της εποχής και απο την αλληλογραφία του ιδίου!!!

16 Μαΐου 2010

ΑΡΧΑΙΑ ΜΕΣΣΗΝΗ

ΑΡΧΑΙΑ ΜΕΣΣΗΝΗ - ένα από τα μεγαλύτερα μνημεία 
της Δημοκρατίας και του Πολιτισμού ! !

Μια γεύση από τα ευρήματα μιας αρχαίας θαμμένης πόλης 300.000 κατοίκων, με ωδείο, στάδιο, ναούς , αγάλματα αναθήματα, γυμναστήριο, Δημόσια κτήρια, οικίες και πολλά μη ανεσκαμμένα ακόμη αρχαία.
Μια γεύση από μια νεοαποκαλυφθείσα πόλη από τον καθηγητή Πέτρο Θέμελη.
Μια πόλη μερικώς αποκεκαλυμμένη σε ένα επιβλητικό φυσικό τοπίο, που αξίζει μια επίσκεψη και η οποία μέλλει πολλά άλλα να μας αποκαλύψει....


Η αρχαία Μεσσήνη....τα δημόσια και ιερά οικοδομήματα της πόλης, που είδε και περιέγραψε ο Παυσανίας στη Mεσσήνη, όταν την επισκέφθηκε στα χρόνια του αυτοκράτορα Aντωνίνου του Σεβαστού (155-160 μ.X).
Λιγα χρόνια αργότερα γίναμε Χριστιανοί με τη βούλα "Αυτοκρατορική", οπότε καταλάβατε τι έγινε, καθαγιάσανε τον τόπο, γκρεμίζοντας τα πάντα όπως άλλωστε σε όλη την Ελληνική-Ελληνιστική Επικράτεια !! διότι κατοικούσανε λέει (οι παπάδες) τα δαιμόνια.....!!!!

ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΥΣΑΝΙΑ-η αναζήτηση της ελληνικής Αρχαιότητας

ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΥΣΑΝΙΑ

05 Μαΐου 2010

Η πρώτη εγχείρηση αλλαγής φύλου στον Κόσμο

Μέγιστο Αρχαίο Ιατρικό Επίτευγμα - 
Η πρώτη εγχείρηση αλλαγής φύλου 
στον κόσμο - Έγινε από τους αρχαίους Έλληνες στην Επίδαυρο  
Του Αντωνίου Α. Αντωνάκου - Ιστορικού - Συγγραφέως
Είναι γεγονός ότι οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν προοδεύσει σε όλους τους τομείς τής επιστήμης. Μερικές φορές όμως, μας εκπλήσσουν με την πρόοδο που είχαν σημειώσει σε κάποιους τομείς, πού μόνο κατά τον τελευταίο αιώνα έγιναν ιδιαιτέρως γνωστοί, κυρίως με την εξέλιξη διαφόρων τεχνικών.
Ένας από αυτούς τους τομείς είναι η ιατρική και ιδιαιτέρως η χειρουργική.
Μόλις πριν μερικούς μήνες σε έναν από τους τέσσαρες κιβωτιόσχημους τάφους, που η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως κατά την διάρκεια σωστικής ανασκαφής στο οικόπεδο Α. Καραγεώργη, στην περιοχή Αττικής, όπου εκτείνεται η Ελληνιστική νεκρόπολη της αρχαίας Χίου, ανακαλύφθηκε κάτι το μοναδικό.
Ένα εύρημα που θεωρείται σημαντικό για την ιστορία της ιατρικής.  Είναι ο τάφος ενός άνδρα, ηλικίας 50 περίπου ετών, του οποίου το κρανίο έχει υποστεί εμφανή ιατρικό τρυπανισμό.
 Οι ειδικοί λένε ότι ο ασθενής επιβίωσε τουλάχιστον πέντε ή έξι χρόνια, μετά την επέμβαση καθώς και τα σημάδια μόλυνσης είναι ελάχιστα.
Ή χρονολόγηση της ταφής τοποθετείται στο β' μισό του 2ου αιώνα π.Χ.
Η αναγνώριση του τρυπανισμού οφείλεται στον ανθρωπολόγο Αστέριο Αηδόνη.
Ο τρυπανισμός αναφέρεται και στα κείμενα του Ιπποκράτη.
Αν μας προξενεί θαυμασμό το ιατρικό αυτό επίτευγμα, τότε θα εκπλαγούμε με το αμέσως επόμενο, το οποίο και διεκδικεί μία πρωτιά για το βιβλίο «Γκίνες».
Είναι η πρώτη αναφερόμενη εγχείρηση αλλαγής φύλου, η όποια πραγματοποιήθηκε στην αρχαία Επίδαυρο γύρω στο 120 π.Χ.
Το περιστατικό έχουν διασώσει αρκετοί συγγραφείς, με πρώτο και καλλίτερο τον Διόδωρο τον Σικελιώτη.  Ό ανωτέρω συγγραφέας μας αναφέρει το γεγονός (Βιβλίο 32, κεφ. 11, παρ. 1-4):
Το αρχαίο κείμενο έχει ως εξής:
«ήν γάρ τις Επιδαυρία, κόρη μέν είναι δοκούσα, γονέων δέ ορφανή, Καλλώ δ' όνομα. Αύτη τόν επί τής φύσεως αποδεδειγμένον ταίς γυναιξί πόρον άτρητον είχεν, παρά δέ τον καλούμενον κτένα συριγγωθέντος τόπου εκ γενετής τάς περιττώσεις τών υγρών εξέκρινεν. Είς δέ τήν ακμήν τής ηλικίας παραγενομένη συνωκίσθη τινί τών πολιτών. Διετή μέν ούν χρόνον συνεβίωσε τανδρί, τήν μέν γυναικείαν επιπλοκήν ούκ επιδεχόμενη, τήν δέ παρά φύσιν ομιλίαν υπομένειν αναγκαζομένη. Μετά δε ταύτα φλεγμονής αύτη σύμβασης περί τόν κτένα καί δεινών αλγηδόνων επιγενομένων συνεκλήθη πλήθος ιατρών. Καί τών μέν άλλων ουδείς υπισχνείτο θεραπεύειν, φαρμακοπώλης δέ τις επαγγελόμενος υγιάσειν έτεμε τόν επηρμένον τόπον, έξ ούπερ εξέπεσεν ανδρός αιδοία, δίδυμοι καί καυλός άτμητος. Πάντων δέ τό παράδοξον καταπλαγέντων ό φαρμακοπώλης εβοήθη τοίς λειπομένοις μέρεσι της πηρώσεως. Τό μέν ούν πρώτον τό αιδίον άκρον επιτεμών συνέτρησεν είς τόν ουρητήρα, καί καθείς αργυρούν καυλίσκον ταύτη τά περιττώματα τών υγρών εξεκόμιζε, τόν δέ σεσυριγγωμένον τόπον ελκώσας συνέφυσε. Και τούτον τόν τρόπον υγιοποιήσας διπλούν απήτει τόν μισθόν έφη γάρ αυτόν παρειληφέναι γυναίκα νοσούσαν, καθεστακέναι δέ νεανίσκον υγιαίνοντα. Ή δέ Καλλώ τάς μέν έκ τών ιστών κερκίδας και τήν άλλην τών γυναικών ταλασιουργίαν απέθετο, μεταλαβούσα δέ ανδρός εσθήτα καί τήν άλλην διάθεσιν μετωνομάσθη Κάλλων, ενός στοιχείου επί τώ τέλει τού Ν προστεθέντος. Λέγεται δ' υπό τίνων ότι πρό τού μεταλαβείν τήν είς άνδρα μορφή Ιέρεια τής Δήμητρος εγεγένητο, καί τά τοίς άρρεσιν αόρατα ιδούσα κρίσιν έσχεν ασεβείας»."
Ας παρακολουθήσουμε λίγο την εξιστόρηση του θέματος σε απλοελληνική απόδοση 
για να είναι περισσότερο κατανοητή από όλους:
Το κείμενο αυτό λοιπόν, μας πληροφορεί ότι μία νέα και ορφανή γυναίκα από την Επίδαυρο, η οποία (ονομαζόταν Καλλώ, είχε το χαρακτηριστικό σημείο των γυναικών άτρητο και από κάποιο εκ γενετής συρίγγιο έβγαζε τα περιττά υγρά του σώματος (δηλ. τα ούρα). (ήν γάρ τις Έπιδαυρία, κόρη μέν είναι δοκούσα, γονέων δέ ορφανή, Καλλώ δ' όνομα. Αύτη τόν επί τής φύσεως αποδεδειγμένον ταίς γυναιξί πόρον άτρητον είχεν, παρά δέ τόν καλούμενον κτένα συριγγωθέντος τόπου έκ γενετής τάς περιττώσεις τών υγρών έξέκρινεν).

Ή γυναίκα αυτή όταν έφθασε στην ακμή της ηλικίας της παντρεύθηκε κάποιον από τους πολίτες και έμεινε μαζί του για δυο χρόνια παντρεμένη, χωρίς όμως να έχει ποτέ ερωτική κατά φύσιν επαφή με τον σύζυγό της, αλλά αναγκαζόταν να υπομένει μόνο την παρά φύσιν επαφή. (Είς δέ την ακμήν της ηλικίας παραγενομένη συνωκίσθη τινί των πολιτών. Διετή μέν ούν χρόνον συνεβίωσε τανδρί, τήν μέν γυναικείαν επιπλοκήν ουκ επιδεχόμενη, τήν δέ παρά φύσιν ομιλίαν υπομένειν αναγκαζομένη).  Ομως παρουσίασε φλεγμονή στην περιοχή των γεννητικών της οργάνων, η οποία συνωδευόταν από φρικτούς πόνους, με αποτέλεσμα να κληθούν πολλοί γιατροί. (Μετά δε ταύτα φλεγμονής αυτή συμβάσης περί τον κτένα και δεινών αλγηδόνων επιγενομένων συνεκλήθη πλήθος ιατρών).

Κανείς όμως από αυτούς δεν μπορούσε να υποσχεθή ότι θα την θεραπεύση, εκτός από έναν φαρμακοπώλη, ο όποιος έκανε τομή στο φλεγμαίνον και πρησμένο σημείο, με αποτέλεσμα να προβάλουν ανδρικά γεννητικά όργανα, δίδυμοι γεννητικοί αδένες (όρχεις) και πέος πού ήταν άτρητο.  (Και τών μεν άλλων ουδείς υπισχνείτο θεραπεύειν, φαρμακοπώλης δέ τίς επαγγελόμενος υγιάσειν έτεμε τον επηρμένον τόπον, εξ ούπερ εξέπεσεν ανδρός αιδοία, δίδυμοι και καυλός άτρητος). 
Ενώ λοιπόν όλοι είχαν μείνει κατάπληκτοι, ο φαρμακοποιός βοηθούσε για τα υπόλοιπα βλαφθέντα μέρη (Πάντων δέ το παράδοξον καταπλαγέντων ό φαρμακοπώλης εβοήθη τοις λειπομένοις μέρεσι της πηρώσεως).
Τότε έκανε μία τομή στην άκρη του πέους, έφθασε στον ουρητήρα και τοποθέτησε εκεί μία αργυρή τεχνητή ουρήθρα, από την οποία έβγαζε τα περιττά υγρά. (Το μέν ούν πρώτον το αιδοίον άκρον επιτεμών συνέτρησεν είς τόν ουρητήρα, και καθείς αργυρούν καυλίσκον ταύτη τά περιττώματα τών υγρών εξεκόμιζε).

Στην συνέχεια τράβηξε και συνέραψε το σημείο του συριγγίου. Και επειδή με αυτόν τον τρόπο, του απέδωσε την υγεία, απαιτούσε διπλό μισθό.(...τόν δέ σεσυριγγωμένον τόπον ελκώσας συνέφυσε. Καί τούτον τόν τρόπον υγιοποιήσας διπλούν απήτει τόν μισθόν).

Διότι έλεγε μετά αυτός ότι παρέλαβε μία νοσούσα γυναίκα και παρέδωσε έναν υγιή νεανίσκο! ( έφη γάρ αυτόν παρειληφέναι γυναίκα νοσούσαν, καθεστακέναι δε νεανίσκον υγιαίνοντα).

Η δε Καλλώ άφησε την γυναικεία αμφίεση, φόρεσε ανδρική εσθήτα και αφού προσέθεσε στο όνομά της ένα Ν το άλλαξε σε «Κάλλων».
(Ή δέ Καλλώ τάς μέν έκ τών ιστών κερκίδας καί τήν άλλην τών γυναικών ταλασιουργίαν απέθετο,μεταλαβούσα δέ ανδρός εσθήτα καί τήν άλλην διάθεσιν μετωνομάσθη Κάλλων, ενός στοιχείου επί τώ τέλει του Ν προσθετέντος).

Από κάποιους δε λέγεται ότι πριν να γίνη άνδρας η Καλλώ ήταν ιέρεια της Δήμητρας και βλέποντας τα αόρατα σημεία των ανδρών έπαθε κρίση ασέβειας,αιτιολογώντας έτσι ό,τι έπαθε. (Λέγεται δ΄υπό τινων ότι πρό τού μεταλαβείν τήν είς άνδρα μορφήν ιέρεια τής Δήμητρος εγεγένητο, καί τα τοίς άρρεσιν αόρατα ιδούσα κρίσιν έσχεν ασεβείας).
Ένα Δεύτερο Περιστατικό
Ένα άλλο ακόμη απόσπασμα σχετικό με παρόμοιο θέμα είναι η περίπτωση της Ηραϊδος, την οποίαν διασώζει και πάλιν ο Διόδωρος ο Σικελιώτης (Διοδ. Σικελ. 32,10,2-9)
Ένας Μακεδών, που κατοικούσε στις Άβες της Αραβίας, ονόματι Διόφαντος, νυμφεύθηκε μία γηγενή γυναίκα και γέννησε ένα γιο που είχε το όνομά του και μία κόρη, που ωνομάσθη Ηραϊς .
(Τής Αραβίας έν ταις καλουμέναις Άβαις ώκει τις Διόφαντος όνομα,τό δέ γένος Μακεδών.Ούτος εγχώριον Αραβίαν γυναίκα γήμας εγέννησε υιόν μέν ομώνυμον εαυτώ, θυγατέρα δέ τήν προσαγορευθείσαν Ηραϊδα.

Ο γιός του πέθανε σε μικρή ηλικία,ενώ την Ηραϊδα,όταν έφθασε σε ώρα γάμου την προίκισε και την πάντρεψε με κάποιον Σαμιάδη, ο οποίος όμως έφυγε μακρυά, προτού συμπληρώσουν ένα χρόνο μαζί. (Τόν μέν ούν υιόν πρό τής ακμής επείδε τελευτήσαντα,τήν δέ θυγατέρα γάμου έχουσαν ώραν προικίσας συγκατώκισέ τινι όνομα Σαμιάδη.Ούτος μέν ούν συμβιώσας τή γαμηθείση χρόνον ενιαύσιον απεδήμησε μακράν αποδημίαν).

Τότε, λένε, ότι η Ήραΐς έπαθε μια παράδοξη και τελείως απίστευτη ασθένεια, διότι αισθάνθηκε ισχυρό πόνο στο υπογάστριο το δε τοπικό οίδημα και οι μεγάλοι πυρετοί ήσαν αυτοί που τράβηξαν τους ιατρούς να δουν τι γίνεται στον τράχηλο της μήτρας, [τήν δ' Ήραϊδα φασίν αρρωστία περιπεσείν παραδόζω και παντελώς απιστουμένη. Φλεγμονήν γάρ ισχυράν γενέσθαι περί τό ήτρον αυτής. Επί πλέον δε οιδήσαντος τού τόπου, έπειτα τών πυρετών μεγάλων συνεπιγιγνομένων, καταδοξάσαι τους ιατρούς έλκωσιν γεγονέναι περί τον τράχηλον της μήτρας].
Αφού με διάφορες θεραπείες προσπαθούσαν να καταστείλουν τις φλεγμονές, μετά από μία εβδομάδα έγινε ρήξη της επιφανείας του δέρματος και από τα γυναικεία όργανα της Ήραΐδος έπεσε ανδρικό μόριο με διδύμους γεννητικούς αδένες (όρχεις) χρωμένων δέ αυτών θεραπείαις αίς υπελάμβανον καταστελείν τάς φλεγμονάς, έβδομαίας δ' ούσης ρήξιν επιγενέσθαι της επιφανείας, και προσπεσείν έκ τών τής Ήραϊδος γυναικείων αιδοίον ανδροίον έχον διδύμους προσκειμένους].
Αυτό το συμβάν έγινε χωρίς να είναι παρών κάποιος από τους ιατρούς ή τους άλλους παρευρισκομένους, εκτός από την μητέρα της και δύο υπηρέτριες. Όλοι έμειναν με ανοικτό το στόμα, φρόντισαν την Ήραϊδα και αποσιώπησαν το γεγονός, [τήν δέ ρήξιν τούτων και το πάθος γενέσθαι μήτε Ιατρού μήτ' άλλων τών έξωθεν παρόντων πλήν μητρός καί δύο θεραπαινίδων. Τότε μέν ούν αχανείς γενομένας διά τό παράδοξον τήν ενδεχομένην επιμέλειαν ποιήσασθαι τής Ηραϊδος και κατασιωπήσαι το γεγονός].

Αυτή, όταν της πέρασε ή ασθένεια, φορά γυναικείο φόρεμα και φερόταν σαν καλή παντρεμένη νοικοκυρά. Επειδή όσοι γνώριζαν θεωρούσαν ότι είναι ερμαφρόδιτη, και επειδή κατά την συμβίωση της με τον άνδρα της δεν ήθελε την κατά φύσιν επαφή, θεώρησαν ότι έπρεπε νά μιλήση αύτη γιά τήν αρσενική της συμπεριφορά,  [τήν δέ απολυθείσαν τής νόσου τήν εσθήτα φορείν γυναικείαν, καί τήν άλλην αγωγήν οικουρόν καί ύπανδρον διαφυλάττειν, καταδοξάζεσθαι δέ υπό τών συνειδότων τήν περιπέτειαν ερμαφρόδιτον είναι, καί κατά τήν γεγενημένην μετ' ανδρός συμβίωσιν, τής κατά φύσιν επιπλοκής αντιπραττούσης, δοκείν αυτήν ταίς αρρενικαίς συμπεριφοραίς καθωμιλήσθαι].

Όταν γύρισε ό Σαμιάδης και ζήτησε την γυναίκα του, εκείνη δεν τολμούσε να τον αντικρύση στα μάτια από ντροπή και ο Σαμιάδης το έφερε βαρέως, [λανθανούσης δέ τούς εκτός τής διαθέσεως ταύτης επαναλθείν τον Σαμιάδην και καθάπερ ήν επιβάλλον την γαμηθείσαν επιζητείν ού τολμώσης δ΄εκείνης ελθείν διά τήν αισχύνην, τόν "Σαμιάδην φασί βαρέως ενεγκείν].
Αυτός ερχόταν συνεχώς και ζητούσε την σύζυγο του, ο δε πατέρας άφ' ενός δεν του επέτρεπε, άφ' έτερου δε ντρεπόταν να τού πή την αιτία, με αποτέλεσμα να μεγαλώνη η διαφορά, [επικειμένου δέ συνεχέστερον και απαιτούντος την σύμβιον, και τού πατρός μή συγχωρούντος μέν, αισγυνομένου δέ τήν αιτίαν ειπείν,είς μέγα ηύξετο ή διαφορά].

Ό Σαμιάδης τότε πήγε στο δικαστήριο τον πατέρα της, ζητώντας αποζημίωση για το παράδοξο της συμπεριφοράς, [έπενεγκειν τε διά τούτο δίκην τώ πατρί περί της ιδίας γυναικός, τής τύχης ώσπερ έν δράμασι το παράδοζον τής περιπέτειας αγούσης είς έγκλημα. ]

Κατά την συνεδρίαση των κριτών και αφού ελέχθησαν πολλά για το αμφισβητούμενο σώμα, και επειδή οι δικαστές δεν ήξεραν αν έπρεπε να δικαιώσουν τον άνδρα της γυναίκας ή τον πατέρα της κόρης, τελικά απεφάσισαν ότι έπρεπε να ακολουθήση τον άνδρα της για να μάθη την αλήθεια [συνεδρευσάντων δέ τών κριτών καί λόγων ρηθέντων συμπαρείναι μεν τη κρίσει το αμφισβητούμενον σώμα, διαπορείν δέ τούς δικαστάς πότερον προσήκει τον άνδρα τής γυναικός ή τόν πατέρα τής θυγατρός κυριεύειν. Πέρας τών κριτών οιομένων δείν ακολουθείν τανδρί την γαμηθείσαν,τήν αλήθειαν διασαφήσαι].

 Τότε με θυμό αυτή έλυσε την εσθήτα δείχνοντας το ανδρικό μόριο και με δεινοπαθούσα φωνή ρώτησε αν κάποιοι αναγκάζουν να ζουν μαζί άνδρας με άνδρα (αποκαλύπτοντας τον λόγο πού απέφευγε τον σύζυγο της). [και θυμώ τετολμηκότι την καθυποκρινομένην εσθήτα λύσασαν δείξαι πάσι τό της φύσεως άρρεν, ρηξαί τε φωνήν δεινοπαθούσαν, εί τινες αναγκάζουσι συνοικείν ανδρί τόν άνδρα].

Τότε όλοι εξεπλάγησαν και με φωνή γεμάτη θαυμασμό επεσήμαναν το παράδοξο.
Όταν απεκαλύφθη η αλλαγή (ή ντροπή), άλλαξε ή γυναικεία φύση της σε διάθεση νεαρού ανδρός,
οι δε ιατροί, όταν τους επεδείχθησαν τα φανέντα όργανα, διέγνωσαν ότι μέσα στην γυναικεία θέση υπεκρύπτετο αρσενική φύση.
Και αφού πήραν δέρμα δημιούργησαν με ένα τρύπημα δίοδο, όπου έβγαιναν τα υγρά περιττώματα (δημιούργησαν δηλαδή και εδώ τεχνητή ουρήθρα).
Γι' αυτό και οι γιατροί το σημείο που δημιούργησαν το συρίγγιο θεώρησαν ότι πρέπει να επουλωθή, την δε ανδρική φύση την έκαναν εύκοσμη, πού ενδεχομένως να χρειαζόταν κάποια θεραπεία, [πάντων δέ καταπλαγέντων καί φωνή θαυμαζούση το παράδοξον επισημαινομένων, τήν μέν Ηραϊδα φασίν αποκαλυφθείσης τής αισχύνης μεταμφιάσασθαι τόν γυναικείον κόσμον είς νεανίσκου διάθεσιν τούς δέ ιατρούς, επιδειχθέντων αυτοίς τών φανέντων, γνώναι ότι κατεκέκρυπτο φύσις άρρενος έν ωοειδεί τόπω φύσεως θηλείας, καί δέρματος περιειληφότος παρά τό σύνηθες την φύσιν σύντρησις εγεγένητο, δι' ών εξωδεύοντο τά περιττώματα- διόπερ τον προσεσυριγγωμένων τόπον ελκώσαντας δείν κατουλώσαι, τήν δέ ανδρός φύσιν εύκοσμον ποιήσαντας σύν ενδεχομένη δόξαι κεχρήσθαι θεραπεία].

Τότε η Ηραϊς μετωνομάσθη σε Διόφαντο, όπως ο πατέρας της, συγκαταλέχθηκε δε στους ιππείς.
Όμως, όταν παρατάχθηκε μαζί με τον βασιλιά, αναγκάσθηκε να φύγη από την πόλη, διότι έγινε γνωστός ένας παλαιότερος χρησμός, πού ως τότε αγνοείτο, ο οποϊος έλεγε ότι ο βασιλεύς των Αβών θα σφαχθή, όταν γεννηθή ο δίμορφος.  [την δ' Ηραϊδα μετονομασθεϊσαν Διόφαντον εις τούς ιππείς καταλεχθήναι, καί σύν τω βασιλεί παραταξάμενον εις τάς Άβας συναναχωρήσαι. Διό καί τόν πρότερον αγνοούμενον χρησμόν τότε γνωσθήναι, σφαγέντος τού βασιλέως εν ταίς Άβαις καθ'όν τόπον ό δίμορφος εγεγένητο].

Ο δε Σαμιάδης, εξ αιτίας του έρωτος καί όντας δούλος της προηγουμένης συνήθειας, άλλα καί διακατεχόμενος από ντροπή λόγω του παρά φύσιν γάμου, άφησε όλη την περιουσία του στον Διόφαντο με διαθήκη και ο ίδιος πέθανε, αφού το αποτέλεσμα ήταν η μεν γυναίκα να πάρη την τόλμη και την δόξα τού ανδρός, ο δε άνδρας νά γίνη ασθενέστερος της γυναικείας ψυχής. [τόν δέ Σαμιάδην λέγουσιν, έρωτι καί τή προγεγενημένη συνήθεια δεδουλωμένον, αισχύνη τε τού παρά φύσιν γάμου συνεχόμενον, τής μέν ουσίας τον Διόφαντον αναδείξαι διαθήκη κληρονόμον, εαυτόν δέ τού ζήν με-ταστήσαι, ώστε τήν μέν γυναίκα γεγενημένηνν ανδρός αναλαβείν δόζαν και τόλμαν, τόν δ' άνδρα γυναικείας ψυχής ασθενέστερον γενέσθαι].

Τά ίδια γεγονότα αναφέρουν εκτός απo τον Διόδωρο, o Φώτιος (Κώδιξ 244 σελ. 378ο), και ό Ποσειδώνιος (Fragment 85, 84 - 108),  όλοι δε αυτοί, επιπροσθέτως αναφέρουν ότι και στην Νεάπολη και σε άλλους τόπους ιστορούνται παρόμοια γεγονότα, όχι επειδή υπάρχει δίμορφος τύπος, διότι αυτό είναι αδύνατο, αλλά επειδή ή ίδια ή φύση έχει ψευδογραφήσει (τόν έναν τύπο) πρός έκπληξη καί απάτη τών ανθρώπων.
Και τίς περιπέτειες αυτές τίς γράψαμε, όχι γιά ψυχαγωγία άλλα για ωφέλεια αυτών που τα διαβάζουν.
Γιατί πολλοί νομίζοντας ότι αυτοί είναι τέρατα, (και δεν το νομίζουν αυτό μόνο ιδιώτες αλλά και έθνη η και πόλεις), πιστεύουν σε δεισιδαιμονίες [Ομοίως δ' έν τή Νεαπόλει και κατ' άλλους τόπους πλείονας ιστορούνται γεγονέναι τοιαύται περιπέτειαι, ούκ άρρενος και Θηλείας φύσεων είς δίμορφον τύπον δημιουργηθείσης, αδύνατον γάρ τούτο, αλλά τής φύσεως διά τών τού σώματος μερών ψευδογραφούσης «είς έκπληξιν και απάτην τών ανθρώπων. Διόπερ καί ημείς τάς περιπέτειας ταύτας αναγραφής ηξιώσαμεν, ού ψυχαγωγίας αλλ' ωφελείας ένεκα τών αναγιγνωσκόντων. Πολλοί γάρ τέρατα τα τοιαύτα νομίζοντας είναι δυσειδαιμονούσιν, ούκ ιδιώται μόνον αλλά και έθνη καί πόλεις].

Στα «Σχόλια στόν Λουκιανό» (work 80,5 section 4), αναφέρονται επίσης τα εξής για τις περιπτώσεις αλλαγής φύλου:  [ότι τον Τειρεσίαν φασί μάντιν είναι καί εκ γυναικός είς άνδρα με-ταβαλείν, ούχ ότι τούτο γέγονεν - ουδέ γάρ οιόν τε -, περιεργότερον δέ τά γυναικών εξειπόντα ήθη τε καί πάθη τούτο φημισθήναι.Ο μέντοι Σικελιώτης ιστοριογράφος Διόδωρος (32,11) ιστορεί τι τοιούτον, τό μέν παλαιόν, τό δέ καί επ' αύτού γεγονός και γυναίκα Καλλώ γενομένην και λεγομένην ανοιδήσαι, πρός τώ ητρίω καθάπερ τι φύμα σκληρόν, ου περιρραγέντος τό ανδρείον αναβλαστήσαι, καίτοι καί γημαμένην ανδρί αφ' ού τής μέν γυναικωνίτιδος απαναστήναι καί τής ταλασιουργίας αποστήναι, ανδρών δέ μεταμφιάσασθαι σχήμα και κλήσιν απολαβείν Κάλλωνα μεταφημισθέντα και στρατιώτην βίον επανελθείν].

Ὀπως και να έχη το θέμα η παράθεση των κειμένων μας πιστοποιεί ότι ένα τόσο σπουδαίο ιατρικό επίτευγμα, όπως ή αλλαγή φύλου, και συγκεκριμένα η πρώτη εγχείριση αλλαγής φύλου στον κόσμο έγινε από τους αρχαίους Έλληνες, πιστοποιώντας για μία ακόμη φορά ότι οι αρχαίοι μας πρόγονοι σε τόσο μακρυνή εποχή ήσαν πρωτοπόροι σε όλα.

Αυτή η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΕΛΛΗΝΟΡΑΜΑ  "Φεβ 2008.Τεύχ.47"

28 Απριλίου 2010

ΑΡΧΑΙΑ ΗΡΑΚΛΕΙΑ ΛΥΓΚΗΣΤΙΔΟΣ-(στην FYROM)

ΑΡΧΑΙΑ ΗΡΑΚΛΕΙΑ ΛΥΓΚΗΣΤΙΔΟΣ-(στην FYROM)

ΔΙΑΣΤΡΕΛΩΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ Η FYROM, 
ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΟ
Πρόσφατα επισκέφθηκα με τους κουμπάρους μου την πόλη Μοναστήρι (Bitola), στην FYROM, τη δεύτερη μεγαλύτερη του γειτονικού κρατιδίου, μετά τα Σκόπια, η οποία απέχει μόλις λίγα λεπτά από τα σύνορα του μεθοριακού σταθμού της Νίκης, στη Φλώρινα.
Πριν φτάσουμε, αποφασίσαμε να κάνουμε μια στάση στον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας πόλης Ηράκλειας, η οποία υπήρξε ένα σημαντικό στρατιωτικό και διοικητικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής Λυγκηστίς, παλαιά ονομασία μάλιστα της πόλης Φλώρινας. Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, 
η Ηράκλεια κτίστηκε από τον βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο Β τον 4ο π.Χ. αιώνα και διεξοδικές ανασκαφές στον αρχαιολογικό χώρο ξεκίνησαν το 1938. 
Είκοσι χρόνια αργότερα, ένα μεγάλο μέρος της Ηράκλειας είχε αποκαλυφθεί.
Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως ένα μεγάλο αριθμό μνημείων της ρωμαϊκής εποχής, υπολείμματα του οχυρωματικού τείχους, επιτύμβιες στήλες, έναν πρόναο, λουτρά, μια επισκοπική κατοικία, ένα θέατρο, το οποίο χωρούσε έως και 3.000 θεατές και δύο Βασιλικές, ενώ στη μεγαλύτερη από αυτές, βρέθηκε πλήθος περίτεχνων ψηφιδωτών του 5ου και 6ου μ.Χ. αιώνα.
Τα ψηφιδωτά του κυρίως ναού και του νάρθηκα της μεγάλης Βασιλικής σώζονται σε άριστη κατάσταση και η εικονογράφησή τους είναι από τις καλύτερες του είδους, ενώ τα περισσότερα θέματα των ψηφιδωτών είναι παρμένα από τη Χριστιανοσύνη. 
Οι αρχαιολογικές μαρτυρίες της Ηράκλειας καταδεικνύουν τη μεγάλη πολιτιστική και καλλιτεχνική άνθηση που γνώρισε κάποτε η πόλη, η οποία πήρε το όνομά της από τον βασιλέα της Μακεδονίας Φίλιππο Β΄, σε ανάμνηση κάποιας νίκης του εναντίων των Ιλλυριών προφανώς. 
Το όνομα επελέγη διότι ο Φίλιππος θεωρούσε τον εαυτό του Ηρακλείδη και επομένως απόγονο του ημιθέου Ηρακλέους.
Η Ηράκλεια απέκτησε εξέχουσα σημασία κατά την επακολουθήσασα ελληνιστική περίοδο. 
Το 148 π.Χ. όταν οι Ρωμαίοι κατέστησαν την Μακεδονία ρωμαϊκή επαρχία, αν και κατέστρεψαν την πολιτική δύναμη της πόλεως, εντούτοις η Ηράκλεια εξακολουθούσε να ευημερεί χάρη στην Εγνατία οδό, που περνούσε δίπλα της.   Κατά την περίοδο της ρωμαιοκρατίας η πόλη κοσμήθηκε με στοές, αμφιθέατρο και αρκετές βασιλικές, ενώ κατά την πρώιμη βυζαντινή περίοδο (4ος -6ος αιώνας) η Ηράκλεια προήχθη σε επισκοπικό κέντρο της Πελαγονίας.

Σήμερα, τη διαχείριση των ανασκαφών στην Ηράκλεια έχουν αναλάβει Ιταλοί (μιας και ενδιαφέρονται άμεσα για την επίδραση που είχαν οι Ρωμαίοι στην περιοχή) και Σκοπιανοί αρχαιολόγοι, ενώ την ξενάγηση στον χώρο πραγματοποιούν Σκοπιανοί εργαζόμενοι του γειτονικού υπουργείου Πολιτισμού. Μπαίνοντας στον χώρο μας υποδέχτηκαν και μας ρώτησαν από πού καταγόμαστε. 
Όταν είπαμε πως είμαστε Έλληνες, ο ξεναγός κοντοστάθηκε, ωστόσο προσπάθησε να δείξει χαλαρή διάθεση. Κόψαμε το εισιτήριο και μας ρώτησε εάν επιθυμούσαμε να μας ξεναγήσει, με το αζημίωτο φυσικά. Σαφώς και δεν περιμέναμε μαθήματα Ιστορίας από τον συγκεκριμένο, ωστόσο δεχτήκαμε από περιέργεια, ώστε να δούμε με ποιον τρόπο θα μας διηγούταν την ιστορική σημασία της αρχαίας πόλης Ηράκλειας. 
Του δώσαμε 20€, με τη συμφωνία να μας επιτρέψει να τραβήξουμε και φωτογραφίες και φυσικά δέχτηκε μετά χαράς, μιας και η διαφθορά στο γειτονικό κρατίδιο καλά κρατεί!
Αρχίσαμε την περιήγησή μας και επιδιώξαμε να είμαστε κοντά σε ένα γκρουπάκι Γερμανών, ώστε να δούμε τι λένε και σε αυτούς οι ξεναγοί, μιας και ένας από την παρέα μας γνώριζε άπταιστα γερμανικά. Η ξενάγηση σε εμάς έγινε στα αγγλικά, αν και ο ξεναγός μας γνώριζε πολύ καλά ελληνικά. 
Και ενώ στους Γερμανούς λέγανε πως στην περιοχή δεν βρέθηκε τίποτα ελληνικό, καμία επιγραφή και τίποτα που να μαρτυρά πως στην Ηράκλεια υπήρχαν ελληνικές κοινωνικές ομάδες, παρά μόνο «μακεδονικές», ο δικός μας ξεναγός φαινόταν πιο… διαλλακτικός, λέγοντάς μας πως η Ηράκλεια ήταν κομμάτι του βασιλείου που είχε έδρα στην Βεργίνα, ενώ δεν τόλμησε καν να αναφέρει τίποτα για ύπαρξη «μακεδονικών» κοινωνικών ομάδων, ούτε φυσικά και ελληνικών.

Όταν τον ρωτήσαμε εάν βρέθηκαν στην περιοχή ελληνικές πλάκες ή έστω κάτι που να μαρτυρά πως στην περιοχή χρησιμοποιούνταν ελληνική γραφή, οπότε υπήρχαν και Έλληνες, ο ξεναγός μας απέφυγε να απαντήσει, παρά μόνο δήλωσε πως στα στασίδια του σταδίου υπάρχουν κάποιες επιγραφές, οι οποίες δεν ξεχωρίζουν εάν είναι αρχαίες ελληνικές ή λατινικές (παρόλο που είναι ξεκάθαρο πως είναι ελληνικές).

Θελήσαμε να σταματήσουμε γρήγορα την ξενάγησή μας, μιας και δεν είχαμε διάθεση να ακούμε άλλα ψεύδη και ανιστόρητες ανακρίβειες και ζητήσαμε να περιηγηθούμε μόνοι μας στον χώρο. 
Και τότε αποκαλύψαμε κάτι ιδιαίτερα σημαντικό! 
Στον χώρο όπου πραγματοποιούνταν οι ανασκαφές, υπήρχαν πεταμένες και κατεστραμμένες, για να μην γίνονται αντιληπτές από τους επισκέπτες, δεκάδες πλάκες γραμμένες με ελληνική γραφή, με ονόματα ελληνικά και ανάγλυφες εικόνες από την καθημερινότητα των αρχαίων Ελλήνων! 
Όπως καταλαβαίνετε, οι Σκοπιανοί πραγματοποιούν ένα τεράστιο πολιτιστικό έγκλημα, καθώς προσπαθούν να αποκρύψουν την Ιστορική αλήθεια για την ελληνικότητα της περιοχής καταστρέφοντας οτιδήποτε ελληνικό εντοπίσουν στις ανασκαφές της αρχαίας Ηράκλειας!
Το θέμα είναι ιδιαίτερα σημαντικό και ήδη έχουμε ενημερώσει το υπουργείο Εξωτερικών και Πολιτισμού, πιστεύοντας πως θα πράξουν τα δέοντα, σε αντίθεση με την παθητική στάση που επέδειξαν όλα τα προηγούμενα χρόνια οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις.

Αξίζει τέλος να σημειώσουμε πως μόλις έγινε αντιληπτό από τους φύλακες του αρχαιολογικού χώρου πως τραβάμε φωτογραφίες τις πεταμένες και σπασμένες πλάκες, μας ζήτησαν να αποχωρήσουμε άμεσα από τον χώρο.

Και ερωτώ, όταν αυτές οι ανασκαφές πραγματοποιούνται εδώ και τόσα χρόνια, άραγε πόσα ιστορικά αντικείμενα, τεράστιας πολιτιστικής σημασίας, έχουν πεταχτεί ή καταστραφεί, ώστε η γειτονική χώρα να αλλοιώσει την Ιστορική αλήθεια και να περάσει τα δικά της ανυπόστατα ιστορικά στοιχεία; Άραγε πόσοι ξένοι έχουν ξεναγηθεί στην αρχαία Ηράκλεια και ακούν από τους ξεναγούς ψεύδη, τα οποία πιθανότατα μεταφέρουν στην πατρίδα τους; Και τέλος, άραγε τι κάνουμε εμείς; Άραγε ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις μας;

 
 
Η ελληνικότητα της αρχαίας Ηράκλειας είναι δεδομένη. Τα ιστορικά μνημεία που ήρθαν στο φως το αποδεικνύουν με τον πιο περίτρανο τρόπο, παρόλο που οι Σκοπιανοί θέλουν να τα κρύψουν στο σκοτάδι. Αλλά δυστυχώς αυτή είναι η μοίρα του γειτονικού κρατιδίου, να πορεύεται στην σκιά του ελληνικού μεγαλείου, που τόσο ζηλεύει και τόσο θέλει να καπηλευτεί. 
 

ΑΡΗΣ ΠΟΥΛΙΑΝΟΣ, Ο ΑΡΧΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΩΝ ΠΕΤΡΑΛΩΝΩΝ, Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

petralona051
Δώδεκα διαδοχικές εκδόσεις,  εμπλουτισμένες συνεχώς με νεότερα δεδομένα, κυκλοφόρησαν πάνω στην ανθρωπολογική – εθνογενετική μελέτη των Ελλήνων. Βάση αυτού του έργου αποτελεί η διδακτορική διατριβή τού Άρη Ν. Πουλιανού, που εκπονήθηκε στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας υπό την επίβλεψη του διάσημου καθηγητή Ανθρωπολογίας Γ. Φ. Ντεμπέτς.
H έρευνα στηρίχθηκε στη μελέτη 70 ανθρωπολογικών γνωρισμάτων 3000 περίπου Ελλήνων πολιτικών προσφύγων του 1949 στην τ. Σοβιετική Ένωση.
Τα γνωρίσματα αυτά (π.χ. ύψος σώματος, πλάτος προσώπου, χρώμα δέρματος, σχήμα ματιών), αντανακλούν με τη σειρά τους τις δομές των γονιδίων και του DNA.
Η στατιστική επεξεργασία, σε συνδυασμό με την γεωγραφική τους κατανομή, απέδειξε μαθηματικά την ακατάπαυστη βιολογική συνέχεια των Ελλήνων σε όλη τη διάρκεια της ιστορικής και προϊστορικής εποχής (λόγω της μικρής στατιστικής απόκλισης στη διασπορά των ανθρωπομετρικών και σωματοσκοπικών γνωρισμάτων), που ανάγεται τουλάχιστο στη Μεσολιθική και Άνω Παλαιολιθική περίοδο (30.000 χρόνια).
Επίσης, η ιστορική συνέχεια αποδεικνύεται από τη σύγκριση των μετρήσεων των σύγχρονων κατοίκων με αυτές των αρχαίων και προϊστορικών κρανίων της Ελλάδας, οι οποίες στατιστικά δεν παρουσιάζουν διαφορές.
Έτσι, παρά τις κατά καιρούς επιδράσεις και περιορισμένες  (κυρίως εσωτερικές) μετακινήσεις πληθυσμών, με την ανθρωπολογική έρευνα έγινε φανερό ότι ο πληθυσμός της Ελλάδας έμεινε βασικά αναλλοίωτος και ότι οι σύγχρονοι Έλληνες είναι απόγονοι των αρχαίων φύλων που κατοικούσαν στην Ελληνική χερσόνησο.

Από την ίδια μελέτη έγινε επίσης γνωστό ότι οι Αλβανόφωνοι, οι Σλαβόφωνοι (μέχρι και το Μαυροβούνιο), καθώς και οι Βλάχοι της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας, είναι στην πλειονότητά τους αυτόχθονες και έτσι οι ξένες επιδράσεις σε αυτούς αφορούν κυρίως στη χρήση των νεότερων γλωσσών που μεταχειρίζονται σήμερα.
museum01
Το ενδιαφέρον που έδειξε εξ αρχής ο Τύπος για την  “Προέλευση των Ελλήνων”, παρατίθεται ενδεικτικά στα παρακάτω δημοσιεύματα.
ΑΥΓΗ, 6-1-1962: «Πάνω από 150 επιστήμονες του Παν/μίου και της Ακαδημίας της Μόσχας συμφώνησαν απόλυτα με τις επιστημονικές απόψεις του κ. Άρη Πουλιανού, υπογράμμισαν τη σοβαρότητα της εργασίας και χωρίς να τσιγκουνευτούν στις εκφράσεις τους, μίλησαν με πολύ εγκωμιαστικά λόγια γι’ αυτόν.
Ο δόκτωρ Σ. Α. Τόκαρεφ, καθηγητής της εθνογραφίας του Πανεπιστημίου της Μόσχας και διευθυντής του Τμήματος της Εθνογραφίας των λαών της Ευρώπης στο Ινστιτούτο Εθνογραφίας της Ακαδημίας Επιστημών της Μόσχας, δήλωσε τα εξής:
“Η εργασία του Άρη Ν. Πουλιανού παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον για την Εθνογραφική Επιστήμη. Το συγκεντρωμένο και επεξεργασμένο στατιστικά τεράστιο υλικό ανθρωπολογικών ερευνών ανάμεσα στους Έλληνες πρώτη φορά εισάγει στην  επιστήμη νέο είδος πηγών για τη μελέτη ενός προβλήματος βασικής σημασίας, όπως είναι η καταγωγή του ελληνικού λαού. Ως τώρα για το ζήτημα αυτό στην επιστήμη είχε γίνει γενικά δεκτή η άποψη ότι οι σύγχρονοι Έλληνες ιστορικά έχουν πολύ λίγα κοινά με τους αρχαίους  Έλληνες ιδρυτές του αρχαίου πολιτισμού, ότι οι σύγχρονοι Έλληνες στο μεγαλύτερο μέρος τους αντιπροσωπεύουν απογόνους Σλάβων, Αλβανών και άλλων λαών που μετώκησαν στην Ελλάδα και συγχωνεύτηκαν με τους Έλληνες της Βυζαντινής εποχής. Αντίθετα ο συγγραφέας της παρούσης εργασίας, πειστικά και στηριγμένος σε ανάλογο υλικό, δείχνει ότι όποια κι αν ήταν η επίδραση των Σλάβων και των άλλων λαών που ήρθαν  σε  επαφή με τους Έλληνες, ο λαός της σύγχρονης Ελλάδας είναι βασικά απόγονος του αρχαίου πληθυσμού της Βαλκανικής και των νήσων του Αιγαίου”.
petralona11
Ο παγκοσμίου φήμης ανθρωπολόγος του πανεπιστημίου της Μόσχας δόκτωρ Ι. Ι. Ρογκίνσκυ, σημειώνει ότι το νότιο τμήμα της Βαλκανικής βρίσκεται στην περιοχή της Ευρώπης, απ’ όπου διέρχεται η πλατειά συνοριακή ζώνη ανάμεσα στους χώρους της διναρικής και προσθιασιατικής φυλής.

Έτσι σ’ αυτή την περιοχή μπορεί να διαπιστωθούν μερικά από τα γενικά προβλήματα της ταξινόμησης των λαών της Ευρώπης και της πρόσθιας Ασίας. “Επί πλέον πρέπει να σημειωθεί ότι σ’ αυτή την εργασία βρίσκει τη θέση της και η κριτική των ρατσιστικών κατασκευασμάτων σχετικώς με τη γένεση του αρχαίου πολιτισμού της Ελλάδας”.  (Σημ.: Εννοούνται οι ρατσιστικές θεωρίες που υποστηρίζουν ότι οι σύγχρονοι Έλληνες δεν είναι απόγονοι των αρχαίων και ότι αυτός είναι ο λόγος που ο πολιτισμός τους σήμερα υπολείπεται των αναπτυγμένων χωρών. Αντίθετα, πέραν του ανεδαφικού συσχετισμού – αν για παράδειγμα συγκριθούν οι παραδόσεις – η επιστημονική διαπίστωση για τη βιολογική συνέχεια των Ελλήνων αποδεικνύει για άλλη μία φορά ότι είναι κυρίως οι γεωγραφικές και κοινωνικο-ιστορικές συνθήκες που διαμορφώνουν το πολιτισμικό επίπεδο ενός λαού).
petralona034
«Ο διευθυντής του ανθρωπολογικού τμήματος του Ινστιτούτου Εθνογραφίας της Ακαδημίας Επιστημών της Μόσχας δόκτωρ Μ. Γ. Λεβίν πρόσθεσε: …Μπορεί να φαίνεται παράδοξη η διαπίστωση ότι πολλοί λαοί της Ευρώπης ανθρωπολογικά μελετήθηκαν χειρότερα απ’ ότι οι λαοί της Αυστραλίας, Μελανησίας και άλλων μακρινών χωρών. Από τις χώρες της Ευρώπης η Ελλάς είναι μία από τις ολιγότερο μελετημένες… Η εργασία του Α. Ν. Πουλιανού συμπληρώνει αυτό το κενό. Ο συγγραφέας κατέχει πλήρως τη μεθοδικότητα των ανθρωπολογικών ερευνών, αυστηρά ετήρησε όλους τους αναγκαίους όρους και έδωσε την αρμόζουσα προσοχή.
Ο διευθυντής του Ανθρωπολογικού Ινστιτούτου και Ανθρωπολογικού Μουσείου της Μόσχας δόκτωρ Β. Π. Γιακίμωφ δήλωσε: “Η δική μου άποψη είναι ότι η εργασία του Α. Ν. Πουλιανού αντιπροσωπεύει την πιο τέλεια συγκεφαλαίωση για την Ανθρωπολογία των Ελλήνων”.
Από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, στις Η.Π.Α., ο διευθυντής του Ανθρωπολογικού Τμήματος του Smithsonian Institute Τζ. Λ. Έϊντζελ στο American Journal of Physical Anthropology (Αμερικανικό Περιοδικό Φυσικής Ανθρωπολογίας αρ. 22, τ. 5, 1964, σ. 343) σε βιβλιοκρισία της «Προέλευσης των Ελλήνων» γράφει: «Ο Άρης Πουλιανός… σωστά αποφαίνεται ότι υπάρχει πλήρης γενετική συνέχεια από τους αρχαίους ως τους σύγχρονους καιρούς…».

ΤΑ ΝΕΑ, 25-1-1962:
«Η επιστημονική έρευνα του Α. Ν. Πουλιανού αντικρούει τη δογματική θεωρία  του  μισέλληνος Γερμανού ιστορικού Φαλμεράγιερ, που έζησε το 1790-1861, την εποχή του ελληνικού αγώνος της ανεξαρτησίας – και ο οποίος (Φαλμεράιερ) εντελώς δογματικά, χωρίς δηλαδή να προηγηθεί ανθρωπολογική έρευνα – και ως εκ τούτου αυταποδείκτως αντιεπιστημονικά – προσπάθησε να στηρίξει τη θεωρία του εκσλαβισμού της Ελλάδος.
Ο ερευνητής καταλήγει ότι η ανθρωπολογική έρευνα με τα  απαραίτητα ιστορικά και γλωσσολογικά στοιχεία είναι υποχρεωτική για τη λύση των εθνογενετικών προβλημάτων».
Το παρόν είναι αντανάκλαση όλου του παρελθόντος και σ’ αυτό ακριβώς βρίσκεται η ιστορική του αξία.    Αν το παρελθόν μάς βοηθάει να καταλάβουμε το παρόν, το παρόν μάς βοηθάει να διανοηθούμε το μέλλον.
ΠΗΓΗ

13 Απριλίου 2010

Ηταν η Ρώμη Ελληνική;; - ΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

ΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ !!!!

"Προϊστορικοί Ελληνες στην Ιταλία"
Μια από τις πανάρχαιες κτήσεις των Ελλήνων Πελασγών, 
φέρεται και η Νότιος Ιταλία.  
Πριν εγκατασταθούν στην χώρα αυτή τα Ελληνικά φύλα, της τότε εποχής, 
η Ιταλία φέρεται από την παράδοση, ότι βρισκόταν 
σε πρωτόγονη κατάσταση και αραιοκατοικημένη.

Οι πρώτοι Έλληνες άποικοι φέρονται ότι εγκαταστάθηκαν εκεί στην εποχή του βασιλέα Ουρανού, τον οποίο η παράδοση της χώρας τον αναφέρει ως Ιανό.  Μετά τον Ιανό - Ουρανό, ως κύριος της χώρας, φέρεται ο γιος του ο Κρόνος, τον οποίο η παράδοση της χώρας τον αναφέρει ως Σατούρνο.

Στα μετέπειτα χρόνια, ως επί μέρους βασιλέας της Ιταλίας αναφέρεται ο Οίνωτρος, γιος του Λυκάονα της γενεάς του βασιλέα Ουρανού, αρχηγού των Γιγάντων. 
Γράφει σχετικά ο Ρωμαίος Βιργίλιος, διηγούμενος ιστορίες του αποικισμού της Ιταλίας, από τα Ελληνικά φύλα της τότε εποχής.
«...Υπάρχει τόπος, τον οποίον οι Έλληνες τον ονομάζουν Εσπερία. Είναι μια αρχαία εύφορη γη. Την αποίκησαν άνδρες τον βασιλέα Οινώτρου. Οι μεταγενέστεροι ονόμασαν την χώρα αυτή, Ιταλία, από το όνομα του βασιλέα της Ιταλού.  Εκείνοι οι πρίγκιπες ήσαν οι πρόγονοι του γένους μας...» ( 31)   Και πιο κάτω: 
«Πρώτοι γαρ Ελλήνων αυτοί περαιωθέντες τον Ιόνιον κόλπον, ώκησαν Ιταλίαν, άγοντος αυτούς Οινώτρου του Λυκάονος... Ην δε ούτος πέμπτος από Αζετού και Φορωνέως των πρώτων εις Πελοπόννησον δυναστενσάντων...  Ευρών δε χώραν πολλήν εις νομάς, και αρότρους εύθετον, έρημον δε την πλείστην, και ουδέ της οικουμένης πολυάνθρωπον, ώκησε πόλεις μικράς και συνεχώς επί ταις όρεσι...»(32-33)
«Πρώτοι αυτοί ήσαν από τους Ελληνες οι οποίοι, έχοντας διασχίσει τους κόλπους του Ιωνίου Πελάγους, κατοίκησαν την Ιταλία, όπου τους οδήγησαν ο Οινωτρός του Λυκάονος… Αυτός ήταν ο 5ος μετά από το Αζετό και Φορωνέα , που ήσαν οι πρώτοι που κυβέρνησαν την Πελοπόννησο. Εχοντας βρει μεγάλη χώρα προσφορή για βοσκοτόπια και καλλιέργιες , ως επί το πλείστον έρημη, και ούτε πολυάνθρωπες οι κατοικημένες περιοχές της, κατοίκησε σε μικρές πόλεις και πάντοτε στα ορεινά.»

Βλέπουμε ότι η παρουσία των Ελλήνων στην Ιταλική χερσόνησο χάνεται στα βάθη των χιλιετιών. Η ένταξη της χερσονήσου και της Σικελίας στον χώρο του Αιγαίου πολιτισμού πραγματοποιήθηκε από την Ε' π.Χ. χιλιετία. Επίσης και ο Παυσανίας, (Αρκαδικά 3), μας πληροφορεί ότι ο νεώτερος γιος του Λυκάονος, ο Οίνωτρος, «επεραιώθη ναυσίν εν Ιταλίαν και η Οινωτρία χώμα το όνομα έσχεν από Οινώτρου βουλεύοντος»

Ακόμα και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης μας αναφέρει, ότι Κρήτες εγκαταστάθηκαν στον Ακράγαντα της Σικελίας, ο οποίος ονομάσθηκε αρχικώς Μινώα: «Αύτη δε ...υπό Μίνωος εκτίσθη» (Ιστορική Βιβλιοθήκη 9).

Αλλά και ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς (Α' Εισαγωγή) χαρακτηρίζει τους Ετρούσκους Έλληνες, οι όποιοι μαζί με τους Λυκίους και άλλους Πελασγούς εγκαταστάθηκαν στην Ιταλία. 
Ο ίδιος, όπως και ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, ο Θουκυδίδης και ο Στράβων, βεβαιώνουν ότι, οι Τυρρηνοί (Ετρούσκοι) ήσαν το πανάρχαιο Ελληνικό φύλο των Τυρσηνών, που από τα Τούρσα της Μ. Ασίας και άλλες περιοχές του Αιγαιακού χώρου, μετώκησε στην Ιταλία μαζί με άλλους Πελασγούς.   Αρχηγός των εποικησάντων την Τοσκάνη ήταν ό Τυρσηνός, γιος του Άτυος, ο οποίος ήταν γιος του Μίνωος.

Ο Στράβων, ο μεγαλύτερος γεωγράφος της ιστορίας, αναφέρει την Ραουέννα (Ραβένα C 124) ως κτίσμα των Ελλήνων.
Στην περιοχή της Αδριατικής είχε δράσει ο Έλλην Διομήδης, για τον οποίο, είχαν στήσει Ιερόν «τω μυχώ τον Αδρίου» ενώ, οι νυν Τρέμιτι νήσοι, ελέγοντο «Διομήδειοι νήσοι» (C 215).

Ο Στράβων (C 230) αναφέρει ότι ο Ρωμαίος συγγραφέας Κοίλιος, δέχεται, ότι η Ρώμη «Ελληνικόν είναι κτίσμα»
Ο Πλούταρχος γράφει ότι στην Ρώμη είχαν εορτές για την Καρμέντα, σύζυγο του εποικιστού της Ρώμης, Ευάνδρου, από την Αρκαδία και για τον Λύκιο Απόλλωνα της Αρκαδίας (Ρωμύλος 13).
    Ο Αντωνίνος Α' (β' μ.Χ. αιώνας, που η Ελλάς τελούσε υπό ρωμαϊκή κατοχή) απάλλαξε από κάθε φόρο την πολίχνη Παλλάντιον της Αρκαδίας, αναγνωρίζοντας ότι από εκεί είχαν έλθει οικιστές στον λόφο Παλλατίνον της Ρώμης (Παυσανίας Αρκαδικά 43)

Οι Σαβίνοι, φαίνεται ότι ήσαν απόγονοι Λακεδαιμονίων «Οι δε Σαβίνοι... κώμας ώκουν ατειχίστους ως προσήκον αυτους μέγα φρονείν και μη φοβείσθαι Λακεδαιμονίων αποίκους ούσιν» (Πλούταρχος Ρωμύλος 16)
Σαβίνος ήταν και ο βασιλέας-νομοθέτης των Ρωμαίων, Νουμάς (Πλούταρχος. Νουμάς 1).
 

 
Μεγάλο ρόλο ακόμα στον εκπολιτισμό της Ιταλίας διαδραμάτισε 
ο Αρισταίος (ως τόπος καταγωγής του αναφέρεται η Βοιωτία, η Θεσσαλία, η Εύβοια, η Κέα), ο οποίος λατρεύτηκε ως θεός ιδίως στην Σικελία και την Σαρδηνία. Την δεύτερη την ειρήνευσε, την κατεφύτευσε και δίδαξε στους Ιθαγενείς την καλλιέργεια του ελαιόδενδρου, την πήξιν του γάλακτος, την μελισσοτροφία, την ελαιουργία (Πλίνιος Nat.Hist. VII 199, Νόννος Ε. 258 κ. εξ.).

Ας πάρουμε, στο σημείο αυτό, τα πράγματα από την αρχή. 

Η παράδοση πώς η Ρώμη ήταν Αρκαδική Πελασγική αποικία, είχε ευρεία διάδοση στην αρχαιότητα, ιδίως ανάμεσα στους Λατίνους ιστορικούς και ποιητές. Ο κυριώτερος και κεντρικότερος από τους λόφους, όπου ήταν κτισμένη η πόλη (mons Palatinus ή Palatium) πήρε το όνομα του από το Αρκαδικό Παλλάντιο.

Έλεγαν, πώς ο Αρκάς Εύανδρος, είχε πάει εκεί 60 χρόνια προ των Τρωικών. 
Η μητέρα του Ευάνδρου, που λεγόταν Νικοστράτη, έγινε από τους Ρωμαίους Carmentis ή Carmenta (Πλούταρχος Ρωμύλος 21), και είχε εξαιρετικές τιμές από τους κατόπιν Ρωμαίους, γιατί είχε προφητική δύναμη.      H ονομαστή porta Camentalis του τείχους της Ρώμης, χρωστούσε το όνομά της σε παρακείμενο βωμό, αφιερωμένο στην μητέρα του Ευάνδρου.

Ο Βιργίλιος, αναφέροντας την ίδρυση της πρώτης πόλεως, από τον βασιλέα Εύανδρο, ανάμεσα στους παρά τον Τίβερη λόφους, προσθέτει πώς είχε δοθεί σ' αυτήν το όνομα της μητροπόλεως του «Παλλάντιον» και πώς οι Αρκάδες, που εγκαταστάθηκαν εκεί μαζί με τον Εύανδρο, κατάγονται από την Παλλάδα (Αιν. 8, 51 κπ).

Ο Οβίδιος λέει, πώς στην θέση που ήταν επί των ήμερων του η Ρώμη, η πρωτεύουσα του κόσμου, χόρτα μόνον υπήρχαν και λίγα βόσκοντα πρόβατα, αραιά δέντρα και αραιότερες καλύβες, όταν έφτασε εξόριστος από την Αρκαδία ο Εύανδρος, φέρνοντας μαζί του τους πατρώους θεούς. 
Όταν ο Εύανδρος και η ακολουθία του έφθασαν εκεί, τους σταμάτησε η προφήτισσα μητέρα του λέγοντας: «Σταθείτε, ο τόπος αυτός είναι προορισμένος να γίνει το κέντρο μιας αυτοκρατορίας».
Και συνεχίζει την γραφή του ο Οβίδιος
«Ο Νωνάκριος ήρωας άκουσε την θεόπνευστη μητέρα του και έμεινε έχει, δίδαξε τους ντόπιους τις ιερουργίες του τόπου του, ιδίως τους έμαθε να τιμούν τον Πάνα και τον φτεροπόδαρο θεό Έρμη» (Fasti 5, 91 κπ).

Εδώ αξίζει να παραθέσουμε μερικά αποσπάσματα αρχαίων κειμένων τα όποια αποκαλύπτουν την Ελληνοπελασγική καταγωγή των Ρωμαίων, χωρίς βέβαια να συνυπολογίσουμε τις ελληνικές αποικίες της Μεγάλης Ελλάδας, πού ιδρύθηκαν σε μεταγενέστερα χρόνια:
 
Διονύσιος Αλικαρνασεύς,  
"Ρωμαϊκή Αρχαιολογία Ι, 11, 2-3".
«Επειδή ο Οίνωτρος ήταν δυσαρεστημένος με την μοιρασιά της γης της Αρκαδίας, πού έκανε ο πατέρας του Λυκάων στα 22 παιδιά τον, άφησε την Πελοπόννησο, ετοίμασε στόλο και πέρασε την θάλασσα του Ιονίου μαζί με τον Πευκέτιο, έναν από τους αδελφούς του. Συνοδευόταν δε από πλήθος λαού. Ο Πευκέτιος, αφού πέρασε το ακρωτήριο της Ιαπυγίας, βγήκε με μία ομάδα ανθρώπων στην ξηρά και η περιοχή πού αποβιβάσθηκαν ονομάστηκε Πευκετία. Ο Οίνωτρος δε, με τον περισσότερο στρατό πέρασε στην άλλη θάλασσα, που βρέχει, τις δυτικές περιοχές κατά μήκος των ακτών της Ιταλίας, που ονομάστηκε έκτοτε Αυονική θάλασσα και αργότερα Τυρρηνική. Αύτη η περιοχή ονομάσθηκε Οινωτρία.   
Ο Οίνωτρος δε, γεννήθηκε 17 γενεές πριν από την τρωική εκστρατεία». Παυσανίας Αρκαδικά 43, 1-3.

«Στη συνέχεια οφείλω να ασχοληθώ με το Παλλάντιο, για ο,τι αξιομνημόνευτο υπάρχει εκεί, και για ποιο λόγο ο αυτοκράτορας Αντωνίνος ο παλαιότερος, έκανε το Παλάντιο πόλη αντί κώμης και παραχώρησε στους κατοίκους του ελευθερία και απάλλαξε από τους φόρους.
Λένε, λοιπόν, πώς ένας Εύανδρος ξεπερνούσε όλους τους Αρκάδες στην σύνεση και στην πολεμική ικανότητα. Ήταν γιος μιας νύμφης, κόρης του Λάδωνα και του Έρμη. 
Αυτός στάλθηκε σε αποικία με ομάδα Αρκάδων από το Παλλάντιο και ιδρυσε πόλη παρά τον Τίβερη ποταμό. Ένα μέρος της σύγχρονης μας πόλης της Ρώμης, εκείνο που είχε εγκατασταθεί ο Εύανδρος με τους Αρκάδες του, ονομάστηκε Παλλάντιο, σ’ ανάμνηση της αρκαδικής πόλεως. Γι’ αυτούς τους λόγους έγιναν οι τιμητικές παραχωρήσεις εκ μέρους του αυτοκράτορα στους Παλλαντιείς».

Πλούταρχος Ρωμύλος 1.
«...Άλλοι λένε πώς οι Πελασγοί, που πλανήθηκαν στους περισσότερους τόπους της οικουμένης και νίκησαν τους περισσότερους ανθρώπους, εγκαταστάθηκαν στο μέρος αυτό (Ρώμη) και ονόμασαν έτσι την πόλη από την Ρώμη των όπλων τους...»

Στράβων, «Γεωγραφικά» Ε' 111,3.
«…Ή Ρώμη υπήρξε Αρκαδική αποικία υπό τον Εύανδρο. Αυτός φιλοξένησε τον Ηρακλή, τότε που πήγαινε για τα βόδια του Γηρυόνη. Ο Εύανδρος έμαθε από την μάνα του, την Νικοστράτη, που ήταν έμπειρη στα μαντικά, ότι ήταν πεπρωμένο του Ηρακλή να γίνει θεός, όταν θα τελείωνε τους άθλους του. Το ομολόγησε στον Ηρακλή, καθόρισε έναν ναό και έκανε θυσία προς τιμήν του, συμφώνα με το ελληνικό έθιμο - μία θυσία πού γίνεται ακόμη και σήμερα. 

Ακόμη και ο ιστορικός των Ρωμαίων, Κοίλιος, θεωρεί αυτή την θυσία απόδειξη, ότι η Ρώμη είναι ελληνικό κτίσμα, αφού πρόκειται για πατρογονική θυσία, ελληνική, στον Ηρακλή. 
Οι Ρωμαίοι τιμούν και την μητέρα του Ευάνδρου. Την ονόμασαν Καρμέντη και την θεωρούν μία από τις νύμφες.»

Στράβων, «Γεωγραφικά» Η' VI,20.

«Ο Δημάρατος πάλι, ένας από αυτούς που κυβέρνησαν την Κόρινθο, δραπετεύοντας, μετά από στασιασμούς, κουβάλησε μαζί του τόσο πλούτο από την πατρίδα του στην Τυρρηνία, ώστε αυτός κυβέρνησε την πόλη που τον υποδέχτηκε. Ο γιος του έγινε βασιλιάς των Ρωμαίων».

Παρατηρούμε ότι ο Στράβων αποδεικνύεται πολύ μεγάλος γνώστης όσον αφορά την πελασγική καταγωγή των Ρωμαίων, και προχωρεί και σε πιο... βαθιά νερά όσο αφορά το επίμαχο αυτό ζήτημα. Χαρακτηριστικά αναφέρει για τους Ετρούσκους, που καταχωρίζονται από τους αρχαιολόγους ως λαός αγνώστου καταγωγής, τα εξής:
«Οι Ρωμαίοι αποκαλούν τους Τυρρηνούς Ετρούσκους και Τούσκους. Οι Έλληνες τους λένε Τυρρηνούς από τον Τυρρηνό του Άτυος, καθώς λένε, που δημιούργησε εδώ αποικίες από την Λυδία. Υπήρχε πείνα και αφορία, οπότε ο Άτυς, ένας από τους απογόνους του Ηρακλή και Ομφάλης, που είχε δυο παιδιά, έριξε κλήρο και κράτησε τον Λυδό, ενώ τον Τυρρηνό με τον περισσότερο κόσμο τους ξαπέστειλε» (Στράβων, «Γεωγραφικά», Ε, II, 2)

Μας λέει λοιπόν ο Στράβων ξεκάθαρα ότι οι Ετρούσκοι κατάγονται από την Λυδία της Μ. Ασίας, και κυβερνάτο αυτός ο λαός (οι Ετρούσκοι) από έναν βασιλέα, ο οποιος είναι απόγονος του Ηρακλέους. «Μερικοί από αυτούς (τους Πελασγούς) ήλθαν στην Ιταλία, μαζί με τον Τυρρηνό του Άτυος» (Στράβων «Γεωγραφικά», Ε', II, 4).
Στο σημείο αυτό, ο Στράβων, αναφέρεται μόνο στην Λυδία ως χώρα προελεύσεως των Ετρούσκων, 
και σε άλλο σημείο του έργου του,  μιλάει για Πελασγούς εκ Λυδίας
πουθενά όμως δεν ξεκαθαρίζει ότι οι Πελασγοί Ετρούσκοι είχαν κοιτίδα την Ελλάδα. 
Το ξεκαθαρίζει όμως το κρίσιμο αυτό ζήτημα ο Πλούταρχος (Ρωμύλος 2) με πλήρη σαφήνεια. «…Τους Τυρρηνούς που είχαν έλθει από την Θεσσαλία στην Λυδία κι από την Λυδία στην Ιταλία...». 
Η Θεσσαλία ήταν μία περιοχή της Ελλάδος που βρισκόταν κάτω από την πλήρη κυριαρχία 
των Πελασγών, ονομάζονταν δε και πελασγικό Άργος, όπως αναφέρει ο Στράβων. 

Από την Θεσσαλία λοιπόν ξεκίνησαν άποικοι, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στη Λυδία. 
Κάποια στιγμή όμως στη Λυδία αντιμετώπισαν μεγάλο πρόβλημα επιβιώσεως έτσι αναγκάστηκε 
ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού να ξενιτευτεί για δεύτερη φορά.
Έφθασαν λοιπόν στην Ιταλία και ονομάστηκαν Τυρρηνοί, από το όνομα  (
Τυρρηνός) του ηγέτη τους Τυρρηνό του Άτυος, ωστόσο όμως ήσαν στην καταγωγή Πελασγοί και αυτούς οι Ρωμαίοι αποκαλούσαν Ετρούσκους.
Αυτές όλες οι γενεαλογίες ήταν κοινή πεποίθηση στην αρχαιότητα και απόλυτα ξεκαθαρισμένες και καταχωρημένες, επομένως η άποψη των αρχαιολόγων για τους Ετρούσκους ως λαού αγνώστου καταγωγής είναι εκ του πονηρού, την στιγμή που υπάρχει καταγεγραμμένη καταγωγή στα αρχαία κείμενα.
Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί και το σημαντικότατο άρθρο που υπογράφει ο Ιταλός αρχαιολόγος Τσάο Τσεβάλι.    Στο περιοδικό «CORPUS» (τεύχος 28 Ιούνιος 2001) με τίτλο «Μυκηναίοι, οι πρώτοι Έλληνες στην Ιταλία». Σύμφωνα με αυτό το δημοσίευμα οι Ιταλοί αρχαιολόγοι είναι πλέον βέβαιοι ότι η ελληνική (Πελασγική) παρουσία στην Ιταλία ξεκινά από τον 16° αιώνα π.Χ.
 
Αλλά και η αρχαιολογική σκαπάνη επιβεβαιώνει τους Ιταλούς αρχαιολόγους και φυσικά πάνω απ’ όλους τους αρχαίους συγγραφείς, οι οποίοι υποστήριζαν την ύπαρξη ελληνικών αποίκων από την μυκηναϊκή περίοδο.  
Ο Στράβων για παράδειγμα αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Η πρώτη πόλη είναι ο Κρότων, εκατόν πενήντα στάδια από το Λακίνιο, ο ποταμός Αίσαρος, και λιμάνι σε άλλον ποταμό, τον Νέαιθο, που λένε ότι χρωστάει το όνομά του σε ένα συμβάν. Μερικοί Αχαιοί, που πλανήθηκαν μετά την τρωική εκστρατεία και έφτασαν εδώ, κατέβηκαν να ερευνήσουν την περιοχή και όταν οι Τρωάδες που έπλεαν μαζί τους, έμαθαν ότι τα πλοία είναι έρημα, επειδή είχαν κουραστεί από το ταξίδι. Έκαψαν τα πλοία. Έτσι, οι άνδρες αναγκάστηκαν να μείνουν, βλέποντας εξ άλλου ότι και η γη ήταν πολύ εύφορη». (Στράβων, «Γεωγραφικά» ΣΤ Τ, 12).

Αχαιοί - Μυκηναίοι ιδρύουν αποικία στον κόλπο του Τάραντα στην Νότια Ιταλία, μετά τον Τρωικό πόλεμο. Κι όλα αυτά ενώ μέχρι σήμερα διδάσκεται επίσημα στα σχολεία -άκουσον, άκουσον- 
ότι οι Έλληνες πήγαν για πρώτη φορά στην Ιταλία τον 8ο αιώνα π.Χ. 
Και συνεχίζει ο Στράβων:  «η Πίσα είναι κτίσμα των Πισάτων της Πελοποννήσου, πού ήλθαν με τον Νέστορα στο Ίλιο και στην επιστροφή περιπλανήθηκαν, άλλοι στο Μεταπόντιο κι άλλοι στο Πισάτις»
(Στράβων «Γεωγραφικά» Ε' Π, 5).

«...για τους Ενετούς υπάρχουν δυο εκδοχές: Η μία λέει ότι είναι άποικοι Κέλτες, από αυτούς πού ζούνε στον Ωκεανό, ενώ η άλλη αναφέρει ότι πρόκειται για Ενετούς της Παφλαγονίας, που από τον Τρωικό πόλεμο διασώθηκαν, φθάνοντας εδώ με επικεφαλής τον Αντήνορα» (Στράβων «Γεωγραφικά Ε' II, 4).

Ο Στράβων όμως είναι κατηγορηματικός ότι ο αποικισμός της Ιταλίας 
είναι κατά πολύ αρχαιότερος της μυκηναϊκής περιόδου. 
Οι πρώτοι Πελασγοί και Ελληνοπελασγοί που έφτασαν 
σε Ιταλία και Σικελία, ήσαν οι Κρήτες του Μίνωος.
Ακόμη και ο Τάραντας ήταν αρχικά πόλη της Κρήτης.
«Λένε πώς ήσαν αυτοί που ταξίδευσαν με τον Μίνωα στη Σικελία κι όταν αυτός πέθανε στην Καμική, στην κατοικία του Κώκαλου, έφυγε από την Σικελία και μερικοί, με τα πόδια, πέρασαν στον Αδρία κι έφθασαν στην Μακεδονία, όπου ονομάσθηκαν Βοττιαίοι. Λέγεται, πάντως, ότι όλοι όσοι κατοικούν έως την Δαύνια λέγονται Ιάπυγες, από τον Ιάπυγα, που ήταν παιδί του Δαίδαλου με μία Κρητικιά γυναίκα και έγινε αρχηγός των Κρητών. Τάραντα ωνόμασαν την πόλη από κάποιον ήρωα». 
(Στράβων «Γεωγραφικά» ΣΤ^ ΠΙ, 2).

«Όταν ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι η Υρία βρίσκεται στην Ιαπυγία, που ιδρύθηκε από τους Κρητικούς που χώρισαν από τον στόλο του Μίνωα στην Σικελία, πρέπει να δεχθούμε την Ουρία ή τον Ουερητό
Το Βρεντέσιο λέγεται ότι το αποίκισαν Κρήτες, αυτοί πού έφυγαν με τον Θησέα από την Κνωσό, είτε αυτοί που έφυγαν από την Σικελία με τον Ιάπηγα...» (Στράβων «Γεωγραφικά», ΣΤΊΙΙ, 6)   

ΠΗΓΗ: περιοδικο «Ελληνόραμα», τεύχος.25o

09 Απριλίου 2010

Ηλεκτρονικά έντυπα

Ηλεκτρονικά έντυπα, απο εδώ:


Εδώ θα βρείτε χρήσιμα έντυπα σε ηλεκτρονική δομή.
Τουρκία, στο δρόμο της περιφερειακής υπερδύναμης, οι κίνδυνοι για την Ελλάδα
Ο Κυπριακός Αγώνας 1955-1959
Πολιτιστικός Θησαυρός της Ελληνικής Γλώσσας (αν και είναι σε μονοτονικό!)
Ιστορικόν επετειολόγιον - Γενικό Επιτελείο Στρατού / 7ο Επιτελικό Γραφείο
Κώστας Μαυροσκούφης, «Κύπρος 1974: Σκέψεις και συμπεράσματα»

Κωνσταντίνος Πλεύρης: Οι Εβραίοι, όλη η αλήθεια:  μέρος 1ο, μέρος 2ο

Στρατιωτική Επιθεώρηση Νοε.-Δεκ. 2008
Κινητή Τηλεφωνία και Υγεία
Thomas Taylor - Η Θεωρητική Αριθμητική των Πυθαγορείων
Κ. Καστοριάδης - Η αρχαία ελληνική δημοκρατία και η σημασία της γι μας σήμερα
Ιωάννης Γιαννόπουλος - Μυστικη Αθήνα και Αττική
Οδυσσέας Χατζόπουλος - ΠΛΑΤΩΝ Απολογία Σωκράτους
Πλάτων - Απολογία Σωκράτου
Κώστας Δούκας - Ελληνική γλωσσογένεσις
Σαλούτσιος - Περί Θεών και Κόσμου
Μάριος Βερέττας-Εμείς οι Επικούρειοι
Ιουλιανός - Μισοπώγων, Κατά Χριστιανών, Επιστολές
Κοσμοσκάφος Στα-Γύρο Έψιλον - Το οργάνων όργανο του Αριστοτέλη
Αρχαία Ελληνική Γραμματεία 1: Έπος - Λυρική ποίηση (περ. RAM)
Αρχαία Ελληνική Γραμματεία 2: Φιλοσοφία
Αρχαία Ελληνική Γραμματεία 3: Ιστορία-Ρητορική-Αρχαίο δράμα
Aρχαίοι Έλληνες Μαθηματικοί
Ησίοδος - Άπαντα
Πλάτων - Τίμαιος
Αισχύλου - Επτά επί Θήβας
Φιλόστρατος - Τα Ες Τον Τυανέα Απολλώνιον (βιβλ. Α-Β-Γ)
A.Τζιροπούλου-Ευσταθίου-Προσοχή στην Ακρόπολι
Γεράσιμος Καλογεράκης - Η άγνωστη αρχαιολογία των Ελλήνων
Γεράσιμος Καλογεράκης - H Επιστροφή των Θεών
Γεράσιμος Καλογεράκης - Η Διαθήκη του Προμηθέα
Τα Αργοναυτικά του Απολλώνιου του Ρόδιου
Hofmann - Ετυμολογικό Λεξικό Αρχαίας Ελληνικής
Ιωάννης Δ Πασσάς - Τα Ορφικά
Πλουτάρχου Ηθικά-Ι
Αριστοτέλης - Μικρά Φυσικά
Δημήτριος Καψάλας- Μέγας Αλέξανδρος ο κατακτητής
Η άγνωστη αρχαιολογία των Ελλήνων του Γεράσιμου Καλογεράκη
Θεόφραστος -Χαρακτήρες
Αριστοτέλης - Περί Ψυχής
Ομοφυλοφιλία Στην Αρχαία Ελλάδα - Ο Μύθος Καταρρέει
Πολιτεία ή περί δικαίου, Πλάτωνος

TLG: Ο Θησαυρός της Ελληνικής Γλώσσης 1, 2, 3, 4

Επίκουρος Η Αλιθηνή όψη του Αρχαίου Κόσμου
Αρχιμήδους του Συρακουσίου τα μέχρι νυν σωζόμενα άπαντα
Η Αλήθεια για το Πολυτεχνείο
Ο Τριγωνισμός του Ελληνικού Κόσμου
Φάκελος Αριστερά
Σαράντος Καργάκος - Η Ελληνικότητα της Μακεδονίας
History of Macedonia
Στρατιωτική Επιθεώρηση Σεπ.-Οκτ. 2008
ΕΝΩΣΙΣ - Τεύχος 2008/09 (26/09/2008)
Το σύνταγμα της Ελλάδος
Κωνσταντίνος Πλεύρης - Ο Αντιδημοκράτης
Κωνσταντίνος Πλέυρης - Πας μη Έλλην Βάρβαρος
Κωνσταντίνος Πλέυρης - Ο Γέλως στην Αρχαία Ελλάδα
Κωνσταντίνος Πλεύρης
Αρχαιοελληνικά κείμενα
Αρχαία Ελληνικά κείμενα
300 Αρχαία Ελληνικά κείμενα
Αρχιμήδους του Συρακουσίου τα μέχρι νυν σωζόμενα άπαντα
Ησίοδος